Program
Przedszkole realizuje swoje zadania w oparciu o Podstawę Programową Wychowania Przedszkolnego określoną przez MEN. Praca wychowawczo ~ dydaktyczna i opiekuńcza prowadzona jest na podstawie Programu Wychowania "Od przedszkolaka do pierwszaka", WSiP Warszawa 2015. Koncepcja programu dostosowana jest do założeń podstawy programowej wychowania przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych formach wychowania przedszkolnego z dnia 30 maja 2014r.
W naszych zajęciach wykorzystujemy również następujące propozycje metodyczne:
- Metody związane z nauką czytania: M. Bogdanowicz, B. Rocławskiego, I. Majchrzak, G. Domana i inne. Wielość pomysłów na naukę czytania pozwala dostosować do dziecka najbardziej odpowiednią metodę lub daje możliwość ich połączenia. To z kolei umożliwia pełne przygotowanie do nauki czytania i ułatwia opanowanie samej techniki
czytania.
- Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz jest systematycznie modyfikowana, rozszerzana. Stosuje się ją w terapii i w profilaktyce w odniesieniu do dzieci, których rozwój jest zaburzony – usprawniając nieprawidłowo rozwijające się funkcje, oraz do dzieci o prawidłowym rozwoju psychomotorycznym – aktywizując ten rozwój. Metoda ta to system ćwiczeń oddziałujących przede wszystkim na procesy instrumentalne: percepcyjne i motoryczne. Zasadniczą rolę odgrywają w niej trzy elementy: wzrokowy (wzory graficzne), słuchowy (piosenka) i motoryczny (wykonywanie ruchów zorganizowanych w czasie i przestrzeni, odtwarzanie wzorów graficznych, zharmonizowanych z rytmem piosenki). Celem metody jest jednoczesne usprawnienie czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno-ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W jej założeniach leży więc
usprawnienie i koordynacja, czyli integrowanie funkcji.
- Metoda nauki matematyki prof. E. Gruszczyk-Kolczyńskiej doskonale wykorzystująca możliwości i prawidłowości rozwojowe małego dziecka. Pozwala dziecku działać, doświadczać, rozwiązywać problemy, wyciągać wnioski, przewidywać, cieszyć się z każdego działania. Uczy logicznego myślenia i rozwija wyobraźnię. Zwraca uwagę na ważny aspekt hartowania emocjonalnego dziecka, nabywania odporności emocjonalnej, np. poprzez umożliwienie mu konstruowania gier.
- Metoda przekładu intersemiotycznego według K. Krasoń wprowadza w świat poezji. Polega na przetransponowaniu słowa na ruch i dźwięk, a także wytwór plastyczny. W dużym stopniu wyzwala ekspresję twórczą dziecka.
- Metoda dramy jako metoda dydaktyczno-wychowawcza umożliwia poznanie świata poprzez działanie. Rozwija osobowość dziecka. Jej podstawą jest fikcja wyobrażeniowa, bycie w roli. Drama podtrzymuje spontaniczną ekspresję i skłonność do zabawy. Stwarza możliwość rozwoju: zmysłów (słuchu, węchu, dotyku, wzroku, smaku), wyobraźni, używania, doskonalenia i panowania nad własnym ciałem, mowy, intelektu, panowania nad emocjami.
- Metoda pedagogiki zabawy według Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA, oparta na wielokierunkowej aktywności dziecięcej. Łączy ona ruch, muzykę, taniec, działania plastyczne, poznawcze. Do ciekawszych zabaw należą te z chustą animacyjną. Doskonale wpływają one na integrację grupy, wyzwalają pozytywne emocje.
- Metoda gimnastyki twórczej według C. Orffa i R. Labana. Wykorzystuje się w niej różne formy ruchu, w tym również pantomimę, opowieść muzyczno-ruchową, a także ekspresję dziecka i jego twórczą inwencję. Umożliwia podejmowanie decyzji.
- Metoda W. Sherborne często stosowana w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Oparta na kontakcie z drugim człowiekiem i otoczeniem. Pozwala na wyczucie przestrzeni, ciężaru i ciała. Rozwija sprawność fizyczną.